Malaysia
Malaysia (/məˈleɪziə, -ʒə/ ⓘ mə-LAY-zee-ə, -zhə; Malay: [malɛjsia]) is a country in Southeast Asia. The federal constitutional monarchy consists of 13 states and three federal territories, separated by the South China Sea into two regions: Peninsular Malaysia and Borneo‘s East Malaysia. Peninsular Malaysia shares a land and maritime border with Thailand and maritime borders with Singapore, Vietnam, and Indonesia. East Malaysia shares land and maritime borders with Brunei and Indonesia, as well as a maritime border with the Philippines and Vietnam. Kuala Lumpur is the national capital, the country’s largest city, and the seat of the legislative branch of the federal government. Putrajaya is the country’s administrative centre, which represents the seat of both the executive branch (the Cabinet, federal ministries, and federal agencies) and the judicial branch of the federal government. With a population of over 33 million, The country is the world’s 43rd-most populous country. The southernmost point of continental Eurasia is Tanjung Piai. Located in the tropics, the country is one of 17 megadiverse countries and home to numerous endemic species.
The country has its origins in the Malay kingdoms, which, from the 18th century on, became subject to the British Empire, along with the British Straits Settlements protectorate. During World War Two, British Malaya, along with other nearby British and American colonies, was occupied by the Empire of Japan.[14] Following three years of occupation, Peninsular Malaysia was unified as the Malayan Union in 1946 and then restructured as the Federation of Malaya in 1948. The country achieved independence on 31 August 1957. On 16 September 1963, independent Malaya united with the then British crown colonies of North Borneo, Sarawak, and Singapore to become Malaysia. In August 1965, Singapore was expelled from the federation and became a separate, independent country.[15]
The country is multiethnic and multicultural, which has a significant effect on its politics. About half the population is ethnically Malay, with minorities of Chinese, Indians, and indigenous peoples. The official language is Malaysian Malay, a standard form of the Malay language. English remains an active second language. While recognising Islam as the official religion, the constitution grants freedom of religion to non-Muslims. The government is modelled on the Westminster parliamentary system, and the legal system is based on common law. The head of state is an elected monarch, chosen from among the nine state sultans every five years. The head of government is the prime minister.
After independence, the gross domestic product (GDP) grew at an average rate of 6.5% per year for almost 50 years. The country’s economy has traditionally been driven by its natural resources, but it is expanding into commerce, tourism, and medical tourism. The country has a newly industrialised market economy, ranked fifth-largest in Southeast Asia and 36th-largest in the world. The country is a founding member of the Organisation of Islamic Cooperation (OIC), the East Asia Summit (EAS), and the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN), and a member of the Non-Aligned Movement (NAM), the Commonwealth, and the Asia-Pacific Economic Cooperation (APEC).
Etymology
The name Malaysia is a combination of the word Malays and the Latin-Greek suffix -ia/-ία[16] which can be translated as ‘land of the Malays’.[17] The origin of the word Melayu is subject to various theories. It may derive from the Sanskrit Himalaya, referring to areas high in the mountains, or Malaiyur-pura, meaning ‘mountain town’.[18] Another similar theory claims its origin lies in the Tamil words malai and ur meaning ‘mountain’ and ‘city, land’, respectively.[19][20][21] Another suggestion is that it derives from the Pamalayu campaign. A final suggestion is that it comes from a Javanese word meaning ‘to run’, from which a river, the Sungai Melayu (‘Melayu river’), was named due to its strong current.[18] Similar-sounding variants have also appeared in accounts older than the 11th century, as toponyms for areas in Sumatra or referring to a larger region around the Strait of Malacca.[22] The Sanskrit text Vayu Purana, thought to have been in existence since the first millennium CE, mentioned a land named ‘Malayadvipa’ which was identified by certain scholars as the modern Malay peninsula.[23][24][25][26][27] Other notable accounts are by the 2nd-century Ptolemy’s Geographia that used the name Malayu Kulon for the west coast of Golden Chersonese, and the 7th-century Yijing‘s account of Malayu.[22]
At some point, the Melayu Kingdom took its name from the Sungai Melayu.[18][28] Melayu then became associated with Srivijaya,[22] and remained associated with various parts of Sumatra, especially Palembang, where the founder of the Malacca Sultanate is thought to have come from.[29] It is only thought to have developed into an ethnonym as Malacca became a regional power in the 15th century. Islamisation established an ethnoreligious identity in Malacca, with the term Melayu beginning to appear as interchangeable with Melakans. It may have specifically referred to local Malays speakers thought loyal to the Malaccan Sultan. The initial Portuguese use of Malayos reflected this, referring only to the ruling people of Malacca. The prominence of traders from Malacca led Melayu to be associated with Muslim traders, and from there became associated with the wider cultural and linguistic group.[22] Malacca and later Johor claimed they were the centre of Malay culture, a position supported by the British which led to the term Malay becoming more usually linked to the Malay peninsula rather than Sumatra.[29]
Before the onset of European colonisation, the Malay Peninsula was known natively as Tanah Melayu (‘Malay Land’).[30] Under a racial classification created by a German scholar Johann Friedrich Blumenbach, the natives of maritime Southeast Asia were grouped into a single category, the Malay race.[31][32] Following the expedition of French navigator Jules Dumont d’Urville to Oceania in 1826, he later proposed the terms of Malaysia, Micronesia and Melanesia to the Société de Géographie in 1831, distinguishing these Pacific cultures and island groups from the existing term Polynesia. Dumont d’Urville described Malaysia as “an area commonly known as the East Indies”.[33] In 1850, the English ethnologist George Samuel Windsor Earl, writing in the Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia, proposed naming the islands of Southeast Asia as “Melayunesia” or “Indunesia”, favouring the former.[34] The name Malaysia gained some use to label what is now the Malay Archipelago.[35] In modern terminology, Malay remains the name of an ethnoreligious group of Austronesian people predominantly inhabiting the Malay Peninsula and portions of the adjacent islands of Southeast Asia, including the east coast of Sumatra, the coast of Borneo, and smaller islands that lie between these areas.[36]
The state that gained independence from the United Kingdom in 1957 took the name the Federation of Malaya, chosen in preference to other potential names such as Langkasuka, after the historic kingdom located at the upper section of the Malay Peninsula in the first millennium CE.[37][38] The name Malaysia was adopted in 1963 when the existing states of the Federation of Malaya, plus Singapore, North Borneo and Sarawak formed a new federation.[39][d] One theory posits the name was chosen so that si represented the inclusion of Singapore, North Borneo, and Sarawak to Malaya in 1963.[39] Politicians in the Philippines contemplated renaming their state Malaysia before the modern country took the name.[41]
Information From Wikipedia, the free encyclopedia
มาเลเซีย (มลายู: Malaysia) เป็นประเทศตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประกอบด้วยรัฐ 13 รัฐ และดินแดนสหพันธ์ 3 ดินแดน และมีเนื้อที่รวม 330,803 ตารางกิโลเมตร (127,720 ตารางไมล์) โดยมีทะเลจีนใต้แบ่งพื้นที่ออกเป็น 2 ส่วนซึ่งมีขนาดใกล้เคียงกัน ได้แก่ มาเลเซียตะวันตกและมาเลเซียตะวันออก มาเลเซียตะวันตกมีพรมแดนทางบกและทางทะเลร่วมกับไทย และมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับสิงคโปร์ เวียดนาม และอินโดนีเซีย มาเลเซียตะวันออกมีพรมแดนทางบกและทางทะเลร่วมกับบรูไนและอินโดนีเซีย และมีพรมแดนทางทะเลกับร่วมฟิลิปปินส์และเวียดนาม เมืองหลวงของประเทศคือกัวลาลัมเปอร์ ในขณะที่ปูตราจายาเป็นที่ตั้งของรัฐบาลกลาง ด้วยประชากรจำนวนกว่า 30 ล้านคน มาเลเซียจึงเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 42 ของโลก ตันจุงปีไย (Tanjung Piai) จุดใต้สุดของแผ่นดินใหญ่ทวีปยูเรเชียอยู่ในมาเลเซีย มาเลเซียเป็นประเทศในเขตร้อน และเป็นหนึ่งใน 17 ประเทศของโลกที่มีความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่ง (megadiverse country) โดยมีชนิดพันธุ์เฉพาะถิ่นเป็นจำนวนมาก
มาเลเซียมีต้นกำเนิดมาจากอาณาจักรมลายูหลายอาณาจักรที่ปรากฏในพื้นที่ แต่ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 24 เป็นต้นมา อาณาจักรเหล่านั้นก็ทยอยขึ้นตรงต่อจักรวรรดิบริเตน โดยอาณานิคมกลุ่มแรกของบริเตนมีชื่อเรียกรวมกันว่านิคมช่องแคบ ส่วนอาณาจักรมลายูที่เหลือกลายเป็นรัฐในอารักขาของบริเตนในเวลาต่อมา ดินแดนทั้งหมดในมาเลเซียตะวันตกรวมตัวกันเป็นครั้งแรกในฐานะสหภาพมาลายาในปี พ.ศ. 2489 มาลายาถูกปรับโครงสร้างเป็นสหพันธรัฐมาลายาในปี พ.ศ. 2491 และได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2500 มาลายารวมกับบอร์เนียวเหนือ ซาราวัก และสิงคโปร์เป็นมาเลเซียเมื่อวันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2506 แต่ไม่ถึงสองปีถัดมา คือในปี พ.ศ. 2508 สิงคโปร์ก็ถูกขับออกจากสหพันธ์[13]
มาเลเซียเป็นประเทศพหุชาติพันธุ์และพหุวัฒนธรรมซึ่งมีบทบาทอย่างมากในด้านการเมือง ประมาณครึ่งหนึ่งของประชากรทั้งหมดมีเชื้อสายมลายู โดยมีชนกลุ่มน้อยกลุ่มสำคัญคือ ชาวมาเลเซียเชื้อสายจีน ชาวมาเลเซียเชื้อสายอินเดีย และชนพื้นเมืองดั้งเดิมกลุ่มต่าง ๆ รัฐธรรมนูญประกาศให้ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาประจำชาติ แต่ก็ยังให้เสรีภาพในการนับถือศาสนาแก่ผู้ที่ไม่ใช่ชาวมุสลิม ระบบรัฐบาลมีรูปแบบคล้ายคลึงกับระบบรัฐสภาเวสต์มินสเตอร์ ระบบกฎหมายมีพื้นฐานอยู่บนระบบคอมมอนลอว์ ประมุขแห่งรัฐเป็นพระมหากษัตริย์หรือที่เรียกว่ายังดีเปอร์ตวนอากง ทรงได้รับเลือกจากบรรดาเจ้าผู้ครองรัฐในมาเลเซียตะวันตก 9 รัฐ โดยทรงดำรงตำแหน่งคราวละ 5 ปี ส่วนหัวหน้ารัฐบาลคือนายกรัฐมนตรี
นับตั้งแต่ได้รับเอกราช มาเลเซียเป็นประเทศที่มีประวัติทางเศรษฐกิจที่ดีที่สุดประเทศหนึ่งในเอเชีย โดยมีค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศเติบโตขึ้นเฉลี่ยร้อยละ 6.5 ต่อปีเป็นเวลาเกือบ 50 ปี[14] ระบบเศรษฐกิจแต่เดิมได้รับการขับเคลื่อนด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่ แต่ก็กำลังขยายตัวในภาควิทยาศาสตร์ การท่องเที่ยว การพาณิชย์ และการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ทุกวันนี้ มาเลเซียเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ที่ใช้ระบบเศรษฐกิจแบบตลาดเสรี ซึ่งมีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 3 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (รองจากอินโดนีเซียและไทย) เป็นสมาชิกจัดตั้งสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก และองค์การความร่วมมืออิสลาม และเป็นสมาชิกของความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก เครือจักรภพแห่งชาติ และขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด
ประวัติศาสตร์
บทความหลัก: ประวัติศาสตร์มาเลเซีย
ยุคก่อนประวัติศาสตร์
ประเทศมาเลเซียปัจจุบันไม่ค่อยมีหลักฐานแสดงความยิ่งใหญ่ในอดีตเหมือนประเทศอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างที่ กัมพูชามีเมืองพระนคร อินโดนีเซียมีโบโรบูดูร์ หลักฐานทางโบราณคดีเก่าแก่ที่สุดที่พบได้แก่ กะโหลกศีรษะมนุษย์ ยุคโฮโมเซเปียน ในถ้ำนียะห์ รัฐซาราวัก โรงเครื่องมือหินที่พบในโกตาตัมปัน รัฐเปรัก หลักฐานดังกล่าวบ่งชี้ว่ามนุษย์ในยุคแรกเริ่มของบริเวณนี้เป็นนักล่าสัตว์ และผู้เพาะปลูกเร่ร่อนของ ยุคหินกลาง อาศัยอยู่ตามเพิงหินและถ้ำในภูเขาหินปูนของคาบสมุทร ใช้เครื่องมือหินตัดบดและล่าสัตว์ป่า ราว 2,500 ปีก่อนคริสต์ศักราช มีกลุ่มคนยุคหินใหม่อพยพมาจากจีนตอนใต้เข้ามาสู่บริเวณนี้ และด้วยความที่มีเครื่องมือทันสมัยกว่า รู้จักวิธีเพาะปลูก ในที่สุดจึงขับไล่พวกที่มาอยู่ก่อนเข้าไปในภูเขาและป่าชั้นในของแหลมมลายู หลังจากนั้นราว 300 ปีก่อนคริสต์ศักราช ก็มีกลุ่มคนยุคเหล็กและยุคสำริด ใช้โลหะเป็นอาวุธ รู้จักค้าขาย ก็มาขับไล่พวกเดิมให้อยู่ในป่าลึกเข้าไปอีก พวกที่มาใหม่นี้ต่อมากลายเป็นบรรพบุรุษโดยตรงของชาวมาเลเซียในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ด้วยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของมาเลเซียในยุคโบราณมีไม่มากนัก นักประวัติศาสตร์จึงมักถือเอาช่วงเวลาที่ มะละกา ปรากฏตัวขึ้นเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญทางชายฝั่งคาบสมุทรมลายูเป็นจุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์มาเลเซีย
พงศาวดารมลายูกล่าวว่ากษัตริย์ปรเมศวรเป็นผู้ตั้งชื่อเมืองนี้ตามชื่อต้นมะละกา ( A Malaka tree-ต้นมะขามป้อม) ซึ่งในขณะที่พระองค์ทรงพักผ่อนใต้ร่มต้นไม้นี้ ได้ทอดพระเนตรเห็นกระจงหันเตะสุนัขล่าสัตว์ แสดงให้เห็นว่าในพื้นที่นี้ แม้แต่สัตว์ก็ยังมีเลือดนักสู้ จึงนับเป็นลางที่ดีที่ทำให้พระองค์ตัดสินใจตั้งหลักปักฐานที่นี่ และสร้างมะละกาให้กลายเป็นอาณาจักรชายฝั่งทะเลที่รุ่งเรืองต่อมา อีกคำสันนิษฐานหนึ่งกล่าวว่ามะละกามาจากคำอาหรับที่ว่า มะละกัด (Malakat) หรือศูนย์กลางการค้าอันเป็นชื่อที่พ่อค้ามักใช้เรียกเกาะวอเตอร์ (Water Island) ที่อยู่ใกล้ ๆ นานแล้ว
มะละกาจุดเริ่มต้นประวัติศาสตร์ของมาเลเซีย
มะละกาเป็นเมืองท่าสำคัญ ก่อตั้งขึ้นประมาณ ค.ศ. 1400 ตั้งอยู่บนช่องแคบมะละกาซึ่งคร่อมเส้นทางการค้าสำคัญทางทะเลจากตะวันออกสู่ตะวันตก ระหว่างสองเมืองสำคัญอย่างจีนกับอินเดีย ถือเป็นท่าเรือที่ดีเพราะไม่มีป่าโกงกาง น้ำลึกพอให้เรือเทียบท่าและมีเกาะสุมาตราเป็นที่กำบังพายุ
ช้อมูลจาก จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี