Japan
Japan (Japanese: 日本, [ɲihoɴ] , Nippon or Nihon, and formally 日本国, Nippon-koku or Nihon-koku)[nb 2] is an island country in East Asia. It is in the northwest Pacific Ocean and is bordered on the west by the Sea of Japan, extending from the Sea of Okhotsk in the north toward the East China Sea, Philippine Sea, and Taiwan in the south. Japan is a part of the Ring of Fire, and spans an archipelago of 14,125 islands, with the five main islands being Hokkaido, Honshu (the “mainland”), Shikoku, Kyushu, and Okinawa. Tokyo is the nation’s capital and largest city, followed by Yokohama, Osaka, Nagoya, Sapporo, Fukuoka, Kobe, and Kyoto.
Japan has over 125 milion inhabitants and is the 11th most populous country in the world, as well as one of the most densely populated. About three-fourths of the country’s terrain is mountainous, concentrating its highly urbanized population on narrow coastal plains. Japan is divided into 47 administrative prefectures and eight traditional regions. The Greater Tokyo Area is the most populous metropolitan area in the world. Japan has the world’s highest life expectancy, though it is experiencing a population decline due to its very low birth rate.
Japan has been inhabited since the Upper Paleolithic period (30,000 BC). Between the fourth and ninth centuries, the kingdoms of Japan became unified under an emperor and the imperial court based in Heian-kyō. Beginning in the 12th century, political power was held by a series of military dictators (shōgun) and feudal lords (daimyō) and enforced by a class of warrior nobility (samurai). After a century-long period of civil war, the country was reunified in 1603 under the Tokugawa shogunate, which enacted an isolationist foreign policy. In 1854, a United States fleet forced Japan to open trade to the West, which led to the end of the shogunate and the restoration of imperial power in 1868. In the Meiji period, the Empire of Japan adopted a Western-modeled constitution and pursued a program of industrialization and modernization. Amidst a rise in militarism and overseas colonization, Japan invaded China in 1937 and entered World War II as an Axis power in 1941. After suffering defeat in the Pacific War and two atomic bombings, Japan surrendered in 1945 and came under a seven-year Allied occupation, during which it adopted a new constitution.
Under the 1947 constitution, Japan has maintained a unitary parliamentary constitutional monarchy with a bicameral legislature, the National Diet. Japan is a developed country and a great power, with one of the largest economies by nominal GDP. Japan has renounced its right to declare war, though it maintains a Self-Defense Force that ranks as one of the world’s strongest militaries. A global leader in the automotive, robotics, and electronics industries, the country has made significant contributions to science and technology and is one of the world’s largest exporters and importers. It is part of multiple major international and intergovernmental institutions.
Japan is considered a cultural superpower as the culture of Japan is well known around the world, including its art, cuisine, film, music, and popular culture, which encompasses prominent manga, anime, and video game industries.
Etymology
Main article: Names of Japan
The name for Japan in Japanese is written using the kanji 日本 and is pronounced Nippon or Nihon.[12] Before 日本 was adopted in the early 8th century, the country was known in China as Wa (倭, changed in Japan around 757 to 和) and in Japan by the endonym Yamato.[13] Nippon, the original Sino-Japanese reading of the characters, is favored for official uses, including on Japanese banknotes and postage stamps.[12] Nihon is typically used in everyday speech and reflects shifts in Japanese phonology during the Edo period.[13] The characters 日本 mean “sun origin”,[12] which is the source of the popular Western epithet “Land of the Rising Sun”.[14]
The name “Japan” is based on Chinese pronunciations of 日本 and was introduced to European languages through early trade. In the 13th century, Marco Polo recorded the early Mandarin or Wu Chinese pronunciation of the characters 日本國 as Cipangu.[15] The old Malay name for Japan, Japang or Japun, was borrowed from a southern coastal Chinese dialect and encountered by Portuguese traders in Southeast Asia, who brought the word to Europe in the early 16th century.[16] The first version of the name in English appears in a book published in 1577, which spelled the name as Giapan in a translation of a 1565 Portuguese letter.[17][18]
Information form Wikipedia
ญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本; โรมาจิ: Nihon/Nippon; ทับศัพท์: นิฮง/นิปปง) ชื่ออย่างเป็นทางการ ประเทศญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本国; โรมาจิ: Nihon-koku/Nippon-koku; ทับศัพท์: นิฮงโกกุ/นิปปงโกกุ) เป็นรัฐเอกราชหมู่เกาะในเอเชียตะวันออก ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกนอกฝั่งตะวันออกของแผ่นดินใหญ่เอเชีย ทางตะวันตกติดกับคาบสมุทรเกาหลีและประเทศจีน โดยมีทะเลญี่ปุ่นกั้น ส่วนทางทิศเหนือติดกับประเทศรัสเซีย มีทะเลโอค็อตสค์เป็นเส้นแบ่งแดน และทางทิศใต้ติดกับทะเลจีนตะวันออก, ทะเลฟิลิปปิน และประเทศไต้หวัน อาณาเขตของญี่ปุ่นตั้งอยู่ในบริเวณวงแหวนไฟ ครอบคลุมหมู่เกาะประมาณ 14,125 เกาะ ด้วยพื้นที่ 377,975 ตารางกิโลเมตร ประกอบไปด้วยเกาะหลักจำนวน 5 เกาะได้แก่ ฮนชู, ฮกไกโด, ชิโกกุ, คีวชู และโอกินาวะ ซึ่งคิดเป็นพื้นที่ประมาณร้อยละ 97 ของประเทศ มีกรุงโตเกียวเป็นเมืองหลวงและเมืองที่มีประชากรมากที่สุด เมืองที่มีจำนวนประชากรรองลงมาได้แก่ โยโกฮามะ, โอซากะ, นาโงยะ, ซัปโปโระ, ฟูกูโอกะ, โคเบะ และเกียวโต
ตัวอักษรคันจิของชื่อประเทศญี่ปุ่นแปลว่า “ถิ่นกำเนิดของดวงอาทิตย์“ จึงมีชื่อเรียกว่า “ดินแดนแห่งอาทิตย์อุทัย” ประเทศญี่ปุ่นประกอบด้วย 47 จังหวัดใน 8 ภูมิภาค โดยมีฮกไกโดเป็นจังหวัดเหนือสุด และโอกินาวะเป็นจังหวัดใต้สุด ภูมิประเทศกว่าสามในสี่มีลักษณะเป็นภูเขา ญี่ปุ่นเป็นหนึ่งในประเทศที่มีลักษณะเป็นสังคมเมืองมากที่สุด[8][9] ด้วยประชากร 124.8 ล้านคน จึงถือเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับ 11 ของโลก ในจำนวนนี้ประมาณ 14 ล้านคนอาศัยอยู่ในกรุงโตเกียว[10] และหากนับรวมเขตปริมณฑลกรุงโตเกียวหรือเขตอภิมหานครโตเกียวทั้งหมดจะมีประชากรกว่า 40 ล้านคน[11] และด้วยมูลค่าจีดีพีของเขตอภิมหานครโตเกียวที่สูงถึง 2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ จึงทำให้กรุงโตเกียวเป็นมหานครที่ใหญ่ที่สุดในโลกทั้งแง่ของประชากรและเศรษฐกิจ[12]
การวิจัยทางโบราณคดีระบุว่ามีมนุษย์อาศัยในญี่ปุ่นปัจจุบันครั้งแรกตั้งแต่ยุคหินเก่า หรือประมาณ 30,000 ปีก่อนคริสตกาล การกล่าวถึงญี่ปุ่นเป็นลายลักษณ์อักษรครั้งแรกปรากฏในบันทึกของราชสำนักจีนตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 1 (บันทึกทางประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ฮั่น) ญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลจากจีนในหลายด้าน เช่น ภาษา การปกครอง และ วัฒนธรรม แต่ขณะเดียวกันก็มีการปรับเปลี่ยนให้เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง จึงทำให้ญี่ปุ่นมีวัฒนธรรมที่โดดเด่นมาจนปัจจุบัน อีกหลายศตวรรษต่อมา ญี่ปุ่นก็รับเอาเทคโนโลยีตะวันตกและนำมาพัฒนาประเทศจนกลายเป็นประเทศที่ก้าวหน้าและมีอิทธิพลมากที่สุดชาติหนึ่งในโลก
ในช่วงระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 4 ถึงศตวรรษที่ 9 อาณาจักรทั้งหมดรวมกันเป็นปึกแผ่นภายใต้การปกครองของจักรพรรดิและราชวงศ์ โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่เฮอังเกียว ต่อมา ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 12 ถึง ค.ศ. 1868 ญี่ปุ่นถูกปกครองด้วยระบบทหารเจ้าขุนมูลนายโชกุนซึ่งปกครองในพระปรมาภิไธยจักรพรรดิ และการครอบงำของนักรบซะมุไร ประเทศเข้าสู่ระยะแยกอยู่โดดเดี่ยวอันยาวนานในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 17 ซึ่งยุติใน ค.ศ. 1853 เมื่อกองเรือสหรัฐบังคับให้ประเทศญี่ปุ่นเปิดต่อโลกตะวันตก หลังความขัดแย้งและการก่อการกำเริบภายในเกือบสองทศวรรษ จักรพรรดิได้อำนาจทางการเมืองคืนใน ค.ศ. 1868 ผ่านการช่วยเหลือของหลายตระกูลจากโชชูและซัตสึมะ และมีการสถาปนาจักรวรรดิญี่ปุ่นซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของยุคเมจิและรัฐธรรมนูญเมจิ และเริ่มมีการพัฒนาอุตสาหกรรมในช่วงเวลานี้ ต่อมา ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ชัยชนะในสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง สงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่นและสงครามโลกครั้งที่หนึ่งทำให้ญี่ปุ่นขยายจักรวรรดิระหว่างสมัยแสนยานิยมเพิ่มขึ้น สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สองปี 2480 ขยายเป็นบางส่วนของสงครามโลกครั้งที่สองในปี 2484 ซึ่งญี่ปุ่นมีบทบาทสำคัญในฝ่ายอักษะ ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นมีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นลำดับที่ 7 ของโลก และกองทัพใหญ่เป็นลำดับที่ 3 ของโลก ถือเป็นชาติมหาอำนาจหนึ่งเดียวในเอเชียก่อนจะยุติบทบาทมหาอำนาจลงในปี 2488 ด้วยความพ่ายแพ้ในสงครามแปซิฟิกและการทิ้งระเบิดปรมาณูของฝ่ายสัมพันธมิตรนำไปสู่การยอมจำนนของญี่ปุ่น และตกอยู่ภายใต้การยึดครองของสัมพันธมิตรเป็นเวลา 7 ปี และมีการตรารัฐธรรมนูญฉบับใหม่ในวันที่ 3 พฤษภาคม 2490 ซึ่งนำไปสู่เงื่อนไขการธำรงระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภาและราชาธิปไตยภายใต้รัฐรรมนูญ โดยมีสมเด็จพระจักรพรรดิเป็นประมุขแห่งรัฐและสภานิติบัญญัติจากการเลือกตั้ง เรียกว่า สภานิติบัญญัติแห่งชาตินับแต่นั้นเป็นต้นมา[13][14][15]
ประเทศญี่ปุ่นเป็นสมาชิกสหประชาชาติ, องค์การเพื่อความร่วมมือและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ, กลุ่ม 7, กลุ่ม 8, กลุ่ม 20, ควอด, พันธมิตรหลักนอกเนโทและถือเป็นชาติมหาอำนาจของโลก[16][17][18]การศึกษาสูงที่สุดของโลก แม้ญี่ปุ่นสละสิทธิประกาศสงคราม แต่ยังมีกองทหารสมัยใหม่ซึ่งใช้สำหรับป้องกันตนเองและรักษาสันติภาพ และได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของโลก 10 อันดับแรกในปัจจุบัน[19] ญี่ปุ่นเป็นประเทศพัฒนาแล้วที่มีมาตรฐานการครองชีพและดัชนีการพัฒนามนุษย์สูง และเป็นประเทศที่ประชากรมีความคาดหมายคงชีพสูงที่สุดในโลก มีดัชนีการพัฒนามนุษย์หรือ HDI สูงเป็นลำดับ 5 ของเอเชียและโอเชียเนีย ทว่ากำลังประสบปัญหาอัตราการเจริญพันธุ์ต่ำและวิกฤติประชากรสูงวัยในปัจจุบัน[20] ญี่ปุ่นยังเป็นผู้นำระดับโลกในอุตสาหกรรมยานยนต์และอิเล็กทรอนิกส์ มีส่วนสำคัญในด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี วัฒนธรรมญี่ปุ่นยังเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก เช่น อาหาร, ศิลปะ, ดนตรี, วัฒนธรรมประชานิยม รวมถึงอุตสาหกรรมบันเทิง เช่น ภาพยนตร์, มังงะ, อนิเมะ, เพลง และวิดีโอเกม[21][22][23]
ชื่อประเทศ
ในภาษาญี่ปุ่น ชื่อประเทศญี่ปุ่นเรียกว่า นิปปง (にっぽん) หรือ นิฮง (にほん) ซึ่งใช้คันจิตัวเดียวกันคือ 日本 คำว่านิปปง มักใช้ในกรณีที่เป็นทางการ ส่วนคำว่า นิฮง จะเป็นศัพท์ที่ใช้โดยทั่วไป
สันนิษฐานว่าประเทศญี่ปุ่นเริ่มต้นใช้ชื่อประเทศว่า “นิฮง/นิปปง (日本) ” ตั้งแต่ช่วงปลายพุทธศตวรรษที่ 12 จนถึงกลางพุทธศตวรรษที่ 13[24][25] ตัวอักษรคันจิของชื่อญี่ปุ่นแปลว่าถิ่นกำเนิดของดวงอาทิตย์ และทำให้ญี่ปุ่นมักถูกเรียกว่าดินแดนแห่งอาทิตย์อุทัย ชื่อนี้เกิดขึ้นในช่วงที่มีการติดต่อกับราชวงศ์สุยของจีนและหมายถึงการที่ญี่ปุ่นอยู่ในทิศตะวันออกของจีน[26] ก่อนที่ญี่ปุ่นจะมีความสัมพันธ์กับจีน ญี่ปุ่นเป็นที่รู้จักในชื่อยะมะโตะ[27]
ชื่อเรียกประเทศญี่ปุ่นในภาษาอื่น ๆ เช่น เจแปน (อังกฤษ: Japan), ยาพัน (เยอรมัน: Japan), ฌาปง (ฝรั่งเศส: Japon), ฆาปอน (สเปน: Japón) รวมถึงคำว่า ญี่ปุ่น ในภาษาไทย น่าจะมาจากภาษาจีนฮกเกี้ยนหรือแต้จิ๋วที่ออกเสียงว่า “ยิดปุ่น” (ฮกเกี้ยน) หรือ “หยิกปึ้ง” (แต้จิ๋ว) ทั้งหมดล้วนแต่เป็นคำที่ถอดเสียงมาจากคำอ่านตัวอักษรจีน 日本国 ซึ่งอ่านว่า “จีปังกู” แต่ในสำเนียงแมนดารินอ่านว่า รื่อเปิ่นกั๋ว (จีน: 日本国; พินอิน: Rìběn’guó) หรือย่อ ๆ ว่า รื่อเปิ่น (จีน: 日本; พินอิน: Rìběn) [28] ส่วนในภาษาที่ใช้ตัวอักษรจีนอื่น ๆ เช่นภาษาเกาหลี ออกเสียงว่า “อิลบน” (เกาหลี: 일본; 日本 Ilbon) [29] และภาษาเวียดนาม ที่ออกเสียงว่า “เหญิ่ตบ๋าน” (เวียดนาม: Nhật Bản, 日本)[30] จะเรียกประเทศญี่ปุ่นโดยออกเสียงคำว่า 日本 ด้วยภาษาของตนเอง
ช้อมูลจาก จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี